همه چیز درباره دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی گوشی موبایل

 دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی

چند سالی است که برخلاف گذشته وقتی به مشخصات فنی یک گوشی موبایل  نگاهی می‌اندازید، اعداد درشتی مانند ۴۸، ۶۴، ۱۰۸ و ۲۰۰ مگاپیکسل را در بخش دوربین مشاهده می‌کنید؛ در این مطلب به تمام جزئیاتی که از دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی می‌دانیم می‌پردازیم.

دوربین سونی آلفا ۷ مارک ۳، به‌عنوان یک دوربین بدون آیینه و فول‌فریم، با آن اندازه‌ی حسگر و ابعاد بدنه، تنها ۲۴ مگاپیکسل سنسور دارد؛ چطور ممکن است یک گوشی هوشمند مانند گلکسی S22 Ultra سامسونگ، دوربین 108 مگاپیکسلی یا 12T Pro شیائومی دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی داشته باشند؟

از طرفی از متخصصان مختلف می‌شنویم که این اعداد برای بازی با روان مشتری است تا فروش بیشتری را برای شرکت‌های تولیدکننده گوشی‌های هوشمند به ارمغان بیاورد و از طرفی هم می‌شنویم که دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی چندان هم غیرکاربردی نیستند. از سوی دیگر می‌دانیم که ۲۰۰ مگاپیکسل، ابعاد بسیار بزرگی از حسگر را برای دوربین می‌طلبد که گنجاندن آن در بدنه‌ی کوچکِ گوشی‌های هوشمند آن هم با آن‌همه قطعات دیگر کار ساده‌ای نیست و از سوی دیگر هم می‌دانیم که ۲۰۰ مگاپیکسلی بودن دوربین دروغ نیست چراکه هم شرکت‌ها حق دروغ گفتن ندارند به‌دلیل جرایمی که در اتحادیه‌های مختلف انتظارشان را می‌کشند هم اینکه این گوشی‌ها واقعا تصاویر ۲۰۰ مگاپیکسلی را به ثبت می‌رساند.

سوال اینجاست؛ دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی گوشی موبایل حقیقت دارند یا دروغی برای فروش بیشتر تلقی می‌شود؟ اگر واقعا وجود دارند، چطور کار می‌کنند و چطور گنجاندنشان در این ابعاد ممکن است؟

این مقاله، در راستای همین سوالات نوشته شده است  و تصمیم داریم به همه‌چیز درباره دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی گوشی‌های هوشمند از چگونگی کارکرد آن‌ها و … بپردازیم.

نکته: منظور از دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی در این مقاله، لزوما به‌معنای واقعی دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی نیست؛ منظور هر دوربینی از گوشی‌های هوشمندی است که از مقدار منطقی بیشتر بوده و جای تعجب و سوال دارد؛ بنابراین محتوای این مقاله علاوه‌بر دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی گوشی‌های هوشمند، درباره دوربین‌های ۴۸ مگاپیکسلی، ۶۴ مگاپیکسلی، ۱۰۸ و ۱۲۰ مگاپیکسلی نیز صدق می‌کند.

چرا دوربین؟

زمانی بود که تنها شباهت گوشی‌های هوشمند به یکدیگر چینش کیبوردشان بود؛ هرکدام با دیگری متفاوت بود و وجه تمایزشان محدودیتی نداشت؛ از طراحی عجیب و غریبی و نمایشگرهایی با ویژگی‌های منحصربه‌فرد گرفته تا شارژدهی‌های باورنکردنی و نرم‌افزارهای متفاوت! فناوری به‌قدری دست تولیدکنندگان گوشی‌ها را باز گذاشته بود که تنوع گوشی‌ها سرسام‌آور و هیجان‌انگیز بود.

حال پس از گذشت حدود یک دهه، بلوغ تنها تعریفی است که می‌توانیم از وضعیت کنونی فناوری داشته باشیم؛ تمام گوشی‌ها یک‌شکل با طراحی‌های مشابه به یکدیگر هستند و گاهاً بسته به بازه قیمتی محصول، مشخصات سخت‌افزاریشان متفاوت به‌نظر می‌رسد. شاید آن کاربری که دورانِ اوج فناوری را دیده است و هر روز با یک مدل متفاوتی از گوشی‌ها آشنا می‌شد که هیچ شباهتی با باقی رقبا نداشت، وضعیت کنونی گوشی‌های هوشمند خسته‌کننده و کسل‌آور باشد.

بدیهی است برای اینکه کاربر بین دو مدل گوشی تصمیم به خرید داشته باشد، شرکت‌های تولیدکننده مزیت‌های رقابتی جذابی را توسعه داده باشند تا فروش بیشتری را تجربه کنند؛ اما این مزیت رقابتی در کدام بخش می‌تواند تعریف شود؟

در اسپیکرهای گوشی‌ها که حال با بیشترین حجم و کیفیت صدا به‌صورت استریو هستند؟ در نمایشگر گوشی‌ها که به‌لطف پنل‌های AMOLED رنگ‌هایی جذاب، حداکثر و حداقل روشنایی قابل توجه و نرخ نوسازی بسیار سریع برای کاربر محتوا را نمایش می‌دهد؟ در طراحی گوشی‌ها که حالا بیشترین بلوغ ممکن را دارند و شاید تنها تغییری که بتوان در آن‌ها ایجاد کرد نوع قرارگیری بامپ دوربین و رنگ بدنه باشد؟ یا در سرعت شارژشان که صرفا با ۳۰ دقیقه شارژ کردن گوشی یک روز کامل کاربر را همراهی می‌کنند و به‌نظر نمی رسد  بیشتر از این مقدار هم در این بازه زمانی امکان‌پذیر باشد؟

به‌نظر نمی‌رسد بتوان دسته‌های ذکرشده را دچار تغییر اساسی داد؛ بنابراین دوربین به‌عنوان یکی از بخش‌هایی که هنوز می‌توان بهبودش داد به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین بخش‌های گوشی‌های هوشمند برای شرکت‌های تولیدکننده گوشی‌های هوشمند در این میان خودنمایی می‌کند.

از نقطه شروع تا نقطه اوج ماجرا

دوربین‌ها در بازه‌های زمانی مختلف در گوشی‌های هوشمند بالا و پایین زیادی داشته‌اند؛ به‌عنوان مثال زمانی بود که الجی و اچ‌تی‌سی سراغ ثبت تصاویر سه‌بعدی رفتند که شاید چندان کاربردی به‌نظر نمی‌رسید ولی برای کاربران جذابیت فراوانی داشت؛ یا زمانی که HTC با اضافه کردن دوربین دوم برای فوکوس لیزری و اعمال افکت بوکه در تصاویر اسم‌ورسمی را برای پرچمداران سری M خود دست‌وپا کرده بود.

دوربین دوم بعدها توسط هواوی به‌عنوان دوربینی برای ثبت تصاویر سفیدوسیاه با کنتراست بالا استفاده شد؛ اما الجی در این میان با ایده‌ای ناب از دوربین دوم استفاده کرد؛ دوربین فوق‌عریض!

پس از اینکه الجی در LG G5 دوربین دومی برای ثبت تصاویری با زاویه‌ی دید بیشتر استفاده کرد، ایده‌ی به‌کار گیری لنزهای مختلف برای کاربردهای مختلف در دوربین گوشی‌های هوشمند جان گرفت. یکی از معایبی که دوربین‌های عکاسی حرفه‌ای دارند این است که اگر عکاس بخواهد در فاصله زمانی کوتاهی، یک تصویر فوق عریض از منظره‌ای زیبا ثبت کند و از زنبور روی گل عکاسی ماکرو کند و در همان منظره از سوژه‌ی انسانی مدنظرش به‌صورت پرتره عکاسی کند، باید سه لنز غول‌پیکر را با خود حمل کند و برای هرباری که می‌خواهد از کاربرد این لنزها استفاده کند آن‌ها را روی بدنه‌ی دوربین نصب کند.

این پروسه‌ی نه‌چندان ساده در عکاسی حرفه‌ای، فرصت خوبی بود تا تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند مفهوم موبایل‌گرافی را جای بیاندازند؛ اینگونه بود که حالا شرکت‌ها حداقل سه دوربین را در پنل پشتی گوشی‌هایشان تعبیه می‌کنند.

این دوربین‌‌ها درواقع به کیفیت تصویری که ثبت می‌شود اضافه نمی‌کنند، بلکه در نوع تصویری که می‌توانید ثبت کنید تنوع ایجاد می‌کند؛ بدان معنا که با یک گوشی و بدون نیاز به زحمت تعویض لنز، می‌توانید تصاویر فوق‌عریض، تله‌فوتو، ماکرو و نرمال ثبت کنید.

پس از مدتی که تمام گوشی‌های هوشمند، حتی میان‌رده‌ها و پایین‌رده‌ها به دوربین‌های گوناگونی تجهیز شدند، کره‌ای‌ها و چینی به‌سرعت سراغ راهِ جدیدی برای ایجاد مزیت رقابتی در گوشی‌های هوشمندشان رفتند.

نخستین بار سامسونگ با استفاده از دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی در گلکسی S20 Ultra بر سر زبان‌ها افتاد؛ رقمی که نه برای تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند نه برای کاربران باورکردنی نبود! اما سوال کلیدی اینجاست که چطور ممکن است یک دوربین حرفه‌ای عکاسی سنسور ۲۴ مگاپیکسلی داشته باشد و سامسونگ ادعا کند در گوشی هوشمندش از دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی استفاده کرده است؟ یا چطور ممکن است شیائومی ۱۲ تی پرو ۲۰۰ از دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی بهره‌مند باشد؟

دوربین‌های ۲۰۰ مگاپیکسلی چطور کار می‌کنند؟

گوشی‌های هوشمندی که دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی دارند، درواقع از فناوری موسوم‌ به نانوسل استفاده می‌کنند؛ Nanocell امکان استفاده از فیلترهایی با آرایه‌ی ۳×۳ را فراهم می‌کند.

اتفاقی که در این گوشی‌ها روی می‌دهد این است که حسگر استفاده شده یک حسگر ۱۲ مگاپیکسلی است که با استفاده از الگوریتمی به‌نام Re-Mosaic پیکسل‌های بیشتری را تقریب می‌زند تا در نهایت خروجی تصویر، یک عکس ۱۰۸ یا ۲۰۰ مگاپیکسلی باشد؛ بنابراین شما در گوشی‌هایی که دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی یا ۱‍۰۸ مگاپیکسلی دارند، از حسگر ۲۰۰ یا ۱۰۸ مگاپیکسلی بهره‌مند نیستید و صرفا می‌توانید به‌لطف الگوریتم تصاویر ۲۰۰ یا ۱۰۸ مگاپیکسلی را ثبت کنید.

البته نکته‌ای که باید در نظر داشته باشید این است که در حالت عادی عکس شما با وضوح ۱۲ مگاپیکسل ثبت می‌شود؛ اما در شرایط نوری عالی می‌توانید از حالت ۱۰۸ یا ۲۰۰ مگاپیکسلی استفاده کنید.

پس دوربین‌های ۱۰۸ و ۲۰۰ مگاپیکسلی ترفند بازاریابی محسوب می‌شوند؟

پاسخ این سوال هم بله هم خیر است؛ در برخی از گوشی‌های میان‌رده که عملکرد ری‌ موزاییک تصویر چندان چنگی به دل نمی‌زند، به‌نوعی می‌توان گفت ترفند بازاریابی است برای اینکه جذابیت بیشتری از آن گوشی در ذهن شما ایجاد کند؛ اما در پرچمداران ماجرا اندکی متفاوت است.

در گوشی‌های پرچمدار، اگر شرایط نوری مناسب باشد، ثبت تصاویر با وضوح بالاتر از مگاپیکسل حسگر مانند تصاویر ۴۸، ۶۴، ۱۰۸ و ۲۰۰ مگاپیکسلی عملکرد بسیار خوبی دارد؛ به‌ویژه اگر شما یک عکاس باشید یا به عکاسی و اعمال تغییرات روی تصاویرتان علاقه داشته باشید، جزئیات بسیار بیشتری که در این حالت برای شما فراهم می‌شود در کنار خام بودن تصویر با فرمت RAW می‌تواند بسیار جذاب باشد.

درواقع از دید ما استفاده از حالت ۴۸، ۶۴، ۱۰۸ یا ۲۰۰ مگاپیکسلی برای کاربران عادی چندان جذاب نیست؛ اما قطعا برای کاربران حرفه‌ای می‌تواند هم جذابیت هم کاربرد داشته باشد.

همچنین توصیه می‌کنیم اگر تصمیم دارید به بالا بودن مگاپیکسل توجه کنید، در گوشی‌های پرچمدار به این ویژگی توجه ویژه‌ای داشته باشید؛ چراکه در گوشی‌های میان‌رده تفاوت محسوب و پر اهمیتی را حس نخواهید کرد.

بهترین گوشی‌ها با دوربین ۴۸ مگاپیکسلی

• وان‌پلاس ۱۰ پرو
• اپل آیفون ۱۴ پرو
• اپل آیفون ۱۴ پرو مکس
• شیائومی پوکو X3
• شیائومی ردمی نوت ۹ پرو
• شیائومی پوکو M3

بهترین گوشی‌ها با دوربین ۶۴ مگاپیکسلی

• شیائومی ردمی نوت ۱۰ پرو
• شیائومی ردمی نوت ۱۰ اس
• ریلمی ۹ پرو
• وان‌پلاس نورد CE 2 لایت
• شیائومی پوکو F4
• سامسونگ گلکسی A52
• سامسونگ گلکسی A72
• شیائومی ردمی K50i
• شیائومی پوکو X4 پرو

بهترین گوشی‌ها با دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی

• سامسونگ گلکسی S22 اولترا
• شیائومی ۱۱ تی پرو
• سری Mi 11i شیائومی
• موتورولا Edge 20 و Edge 20 Pro
• سری ردمی نوت ۱۱ شیائومی

بهترین گوشی‌ها با دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی

• شیائومی ۱۲ تی پرو
• موتورولا Edge 30 اولترا
• سامسونگ گلکسی S23 اولترا (معرفی نشده)
• شیائومی ردمی نوت ۱۲ پرو (معرفی نشده)

جمع‌بندی

عموما پرچمداران فعلی همگی از دوربین ۴۸ مگاپیکسلی، ۶۴ مگاپیکسلی، ۱۰۸ مگاپیکسلی یا ۲۰۰ مگاپیکسلی بهره‌مندند؛ اگر بین خرید دو پرچمدار تردید داشتید که فرضا یکی دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی و دیگری دوربین ۲۰۰ مگاپیکسلی داشت، توصیه می‌کنیم معیا انتخابتان را روی مگاپیکسل دوربین نذارید.

از طرفی توجه داشته باشید که سناریوی دوربین‌هایی با اعداد درشت در مگاپیکسلشان، در گوشی‌های میان‌رده هم بسیار گمراه‌کننده است و پیشنهاد می‌کنیم معیارتان را در گوشی‌های میان‌رده و پایین‌رده نیز روی این مشخصه‌ی دوربین نگه ندارید و به مواردی که اهمیت بیشتری دارند مانند نمایشگر، طراحی و سخت‌افزار توجه بیشتری کنید.